Ef svo er įstatt, sem ķ 2. mgr. segir, en enginn žargreindur er tiltękur, sem tekiš getur mįlstaš geršaržola, eša sį getur ekki veitt naušsynlegar upplżsingar eša atbeina til aš ljśka megi gerš, er sżslumanni rétt aš fresta geršinni, ef óreynt er hvort takast muni aš nį til geršaržola innan žess tķma, aš hagsmunum geršarbeišanda verši ekki spillt. Mešal annars er [lögreglu]1) ķ žessu skyni skylt aš boši sżslumanns aš leita geršaržola eša fyrirsvarsmanns hans og boša hann til aš męta til geršarinnar eša fęra hann til hennar. Nś tekst ekki aš hafa uppi į geršaržola eša fyrirsvarsmanni hans meš žeim hętti, sem aš framan segir, eša hagsmunir geršarbeišanda leyfa ekki aš gerš verši frestaš frekar, og er žį sżslumanni rétt aš fara žangaš, sem geršaržoli hefur heimili eša skrįš ašsetur, og ljśka žar geršinni ķ samręmi viš kröfur geršarbeišanda, enda standi önnur fyrirmęli laga žessara ekki ķ vegi žeirra mįlaloka. Eigi geršaržoli hvergi skrįš heimili eša ašsetur hér į landi, mį žegar svo stendur į ljśka geršinni į starfstofu sżslumanns.
1)L. 90/1996, 43. gr., sem tekur gildi 1. jślķ 1997.