Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 121a. Uppfęrt til febrśar 1997.
Lög um veštryggingu išnrekstrarlįna
1972 nr. 47 26. maķ
1. gr. Išnfyrirtękjum er heimilt aš setja banka eša sparisjóši aš sjįlfsvörsluveši hrįefni, vörur ķ vinnslu og fullunnar, sem vešsali į eša eignast kann į tilteknu tķmabili, allt aš einu įri ķ senn.
2. gr. Vešréttur samkvęmt 1. gr. fellur nišur ķ hinum vešsettu vörum, žegar vešsali selur žęr eša afhendir grandlausum višsemjanda til eignar. Sé višsemjandi ekki grandlaus, ber hann įbyrgš į kröfu vešhafa, hafi višsemjandinn greitt vešsala andvirši vörunnar, įšur en vešrétturinn var nišur fallinn.
Įkvęši žetta gildir ekki, žegar vešsali selur išnfyrirtęki sitt įsamt hinum vešsettu vörum.
3. gr. Įkvęši 1. mgr. 7. gr. laga nr. 18/1887, 1. gr. laga nr. 65/1957 og 2. gr. laga nr. 87/1960 skulu gilda um vešrétt žennan, eftir žvķ sem viš į.
4. gr. Fjįrmįlarįšherra er heimilt aš lękka lögįkvešin žinglestrar- og stimpilgjöld af vešbréfum fyrir lįnum žeim, sem um ręšir ķ 1. gr.
Viš endursölu skulu skuldaskjöl, sem tryggš eru meš veši samkvęmt 1. gr., undanžegin stimpilgjaldi.