Prenta ķ tveimur dįlkum. Śtgįfa 121a. Uppfęrt til febrśar 1997.


Lög um lausafjįrkaup

1922 nr. 39 19. jśnķ


Almenn įkvęši.
1. gr.
     Įkvęšum laga žessara skal žį ašeins beita, er ekkert annaš er um samiš berum oršum eša veršur įlitiš fólgiš ķ samningi eša leišir af verslunartķsku eša annarri venju.
     Lög žessi gilda ekki um fasteignakaup.

2. gr.
     Nś eru hlutir pantašir, žeir er bśa žarf til, og į sį aš leggja efniš til, sem hlutinn bżr til, žį skal pöntunin talin kaup. Žó gilda lög žessi ekki um hśsgerš og önnur mannvirki į fasteign.
     Įkvęši laga žessara um kaup gilda einnig eftir žvķ sem viš į, um skipti.

3. gr.
     Žegar ķ lögum žessum er talaš um kaup į hlutum, sem tilteknir eru eftir tegund, žį er ekki ašeins įtt viš kaup į tiltekinni mergš, žyngd eša stęrš hluta af tilgreindri tegund, heldur og viš kaup į tiltekinni mergš, žyngd eša stęrš śr įkvešnum hóp eša magni hluta.

4. gr.
     Žį er talaš er ķ lögum žessum um verslunarkaup, er įtt viš kaup, sem gerast milli kaupmanna ķ verslunarrekstri žeirra eša ķ žįgu hans.
     Kaupmašur er ķ lögum žessum hver sį talinn, sem rekur žaš starf aš selja vörur, sem hann hefir ķ žvķ skyni keypt, er rekur vķxlarastarf eša bankastarf, vįtryggingarstarf, umbošsverslun eša forlagsverslun, lyfsölu, veitingar, handišn, verksmišjuišnaš eša nįmugröft, mannvirkjagerš eša flutning fólks, muna eša oršsendinga. Žó er sį mašur ekki talinn kaupmašur, er rekur veitingar, handišn eša flutninga, svo framarlega sem eigi vinna ašrir aš žvķ starfi meš honum en konan meš manni sķnum, mašurinn meš konu sinni, börn hans innan 16 įra aldurs og vinnuhjś hans.

Um įkvęši kaupveršs.
5. gr.
     Nś eru kaup gerš, en ekkert fastįkvešiš um hęš kaupveršsins, og ber žį kaupanda aš greiša žaš verš, sem seljandi heimtar, ef eigi veršur aš telja žaš ósanngjarnt.

6. gr.
     Nś er ķ verslunarkaupum reikningur sendur kaupanda og hann mótmęlir ekki verši žvķ, sem tilgreint er ķ reikningnum, svo fljótt sem hann fęr žvķ viš komiš, og er hann žį skyldur aš gjalda žaš verš, sem ķ reikningnum stendur, nema sannaš verši, aš um annaš lęgra verš hafi veriš samiš, eša reikningurinn er bersżnilega ósanngjarn.

7. gr.
     Nś į aš reikna kaupverš eftir tölu, mįli eša žyngd, og skal žį leggja til grundvallar žį tölu, mįl eša žyngd, sem varningurinn hafši į žeirri stundu, er hęttan viš aš varan farist, flyst yfir į kaupanda.

8. gr.
     Ef kaupverš er mišaš viš žunga vöru, skal svo meta sem umbśšir beri frį aš draga.

Um stašinn, žar sem skila ber seldum hlut (afhendingarstašinn).
9. gr.
     Seljandinn į aš skila af sér seldum hlut į žeim staš, žar sem hann įtti heima žegar kaupin geršust. Ef hann rak žį atvinnu og salan stóš ķ sambandi viš hana, žį į hann aš skila hlutnum af sér į atvinnustöš sinni.
     Ef hluturinn var į öšrum staš į žeim tķma, er kaupin geršust og vissu bįšir samningsašiljar um žaš, eša įttu aš vita, žį skal svo įlķta, aš hlutnum eigi žar aš skila, sem hann žį var.

10. gr.
     Ef seljandi į aš senda seldan hlut frį einum staš til annars, til aš skila honum žar ķ hendur kaupanda, žį er svo įlitiš, aš hann hafi skilaš hlutnum, žį er hann hefir afhent hann ķ hendur flutningsmanns žess, er tekist hefir į hendur aš flytja hlutinn žašan, sem hann tekur viš honum. Eigi aš senda hlutinn į skipi, žį skal telja honum skilaš, er hann er kominn į skipsfjöl.

11. gr.
     Nś eiga seljandi og kaupandi bįšir heima ķ sama bę, kauptśni eša žorpi, og į seljandi aš sjį um sendingu selds hlutar til kaupanda, og skal žį hlutnum eigi tališ skilaš fyrr en hann er kominn ķ vörslur kaupanda.


Um eindaga samninga.
12. gr.
     Ef ekkert hefir veriš įkvešiš um žaš, hvenęr kaupverš skuli greitt eša seldum hlut skilaš, og atvik liggja eigi svo til, aš af žeim megi rįša, aš žetta skuli gera svo fljótt sem unnt er, skal lķta svo į, aš kaupveršiš beri aš greiša og hlut aš afhenda, hvenęr sem krafist er.

13. gr.
     Nś er frestur įkvešinn fyrir žvķ, hvenęr seldum hlut skuli skila, og er žį seljanda rétt aš skila hlutnum į hverjum žeim tķma, er hann kżs innan žess frests, nema atvik liggi svo til, aš af žeim sjįist, aš tķmafresturinn var tiltekinn kaupanda ķ hag.


Um rétt til aš krefjast, aš hönd selji hendi į bįšar hlišar.
14. gr.
     Ef enginn frestur hefir veittur veriš af hendi hvorugs ašilja, žį er seljandi ekki skyldur aš lįta af hendi seldan hlut, nema kaupveršiš sé samtķmis greitt, enda er kaupandi ekki skyldur aš greiša kaupveršiš nema hann fįi samstundis hlutinn til umrįša.

15. gr.
     Nś hefir svo veriš um samiš, aš hlutinn skuli senda frį afhendingarstaš, og heimila žį ummęli nęstu greinar hér į undan seljanda ekki aš lįta vera aš senda hlutinn, en varna mį hann žvķ, aš kaupandi fįi hlutinn ķ sķnar vörslur mešan kaupveršiš er ógreitt.

16. gr.
     Nś er um verslunarkaup aš tefla, og er viš sendingu hlutarins frį afhendingarstaš til įkvöršunarstašar notaš farmskķrteini eša farmbréf, er svo er lagaš, aš seljandi missi umrįš yfir hlutnum žį er farmskķrteiniš eša farmbréfiš er afhent kaupanda, og skal žį kaupveršiš greitt um leiš og farmskķrteiniš eša farmbréfiš er afhent, samkvęmt reglum žeim, er settar eru ķ 71. gr. hér į eftir.

Um įbyrgš į hęttu fyrir seldan hlut.
17. gr.
     Hęttan į žvķ, aš seldur hlutur farist af tilviljun, skemmist eša rżrni, er į įbyrgš seljanda, žar til hann hefir skilaš hlutnum af sér eša afhent hann (sbr. 9.–11. gr.)
     Ef žaš er įkvešinn hlutur, sem seldur var, og kaupandi įtti aš sękja hann, enda kominn sį tķmi, er sękja mįtti hlutinn, og hann er į reišum höndum, žį ber kaupandi įbyrgš į hęttunni og veršur žvķ aš gjalda kaupveršiš, žó aš svo atvikist, aš hluturinn farist eša skemmist af hendingu.


Um arš af seldum hlut.
18. gr.
     Nś ber seldur hlutur arš įšur en afhendingartķmi er kominn, og į žį seljandi žann įgóša, nema įstęša hafi veriš til aš ętla, aš sį įgóši mundi ekki falla til fyrr en sķšar.
     Žann įgóša, sem af seldum hlut fęst eftir aš afhendingartķmi er kominn, eignast kaupandi, nema įstęša hafi veriš aš ętla, aš sį įgóši mundi fyrri til falla.

19. gr.
     Ef mašur kaupir hlutabréf, žį er ķ kaupinu sį aršur, sem ekki var ķ gjalddaga fallinn, žegar kaup geršust.
     Nś fylgir hlutabréfinu réttur til aš skrifa sig fyrir nżju hlutabréfi, eša hlutabréfiš fęr žann rétt sķšar, žį nżtur kaupandi žeirra hagsmuna.

20. gr.
     Ef mašur kaupir skriflega skuldakröfu, sem ber vöxtu, žį eru ķ kaupinu vextir žeir, sem į voru fallnir, en ekki komnir ķ gjalddaga, žį er kaup geršust, eša į afhendingardegi, ef afhending į sķšar aš fara fram en kaup. Ef žaš sést ekki af atvikum, aš krafa hafi veriš seld sem óvķs krafa, žį į kaupandi aš greiša umfram kaupveršiš og samtķmis žvķ svo mikiš fé, sem vöxtunum svarar.


Um drįtt af hendi seljanda.
21. gr.
     Nś afhendir seljandi ekki seldan hlut į réttum tķma, enda sé žetta ekki kaupanda aš kenna eša neinum ósjįlfrįšum atburši, sem kaupandi ber įbyrgš af hęttunni viš, og į žį kaupandi kost aš kjósa, hvort hann vill heldur heimta hlutinn eša rifta kaupiš.
     Hafi drįtturinn haft lķtil įhrif eša óveruleg į hagsmuni kaupanda eša seljandi hlaut aš įlķta aš svo vęri, žį getur kaupandi ekki rift kaupiš, nema hann hafi įskiliš sér, aš hluturinn yrši afhentur sér į nįkvęmlega tilteknum tķma.
     Ķ verslunarkaupum er sérhver drįttur metinn verulegur, nema žaš sé ašeins lķtill hluti hins selda, sem afhending hefir dregist į.

22. gr.
     Nś er svo um samiš, aš seljandi skuli afhenda smįtt og smįtt, og ber svo til, aš ein sérstök afhending dregst, žį į kaupandi samkvęmt nęstu grein į undan ašeins rétt į aš rifta kaupin aš žvķ er til žeirrar afhendingar kemur. Žó getur hann einnig rift kaup, aš žvķ er til sķšari afhendinga kemur, ef vęnta mį, aš drętti į afhendingum muni halda įfram, og hann getur jafnvel rift allt kaupiš ķ heild sinni, ef žaš samband er ķ milli afhendinganna, aš žaš veiti tilefni til žess.

23. gr.
     Nś er kaup gert um įkvešinn hlut, en hann ekki afhentur į įskildum tķma, og į žį seljandi aš svara skašabótum, nema žaš sannist, aš drįtturinn var ekki honum aš kenna.

24. gr.
     Ef um žį hluti er aš tefla, sem tilteknir eru eftir tegund, žį er seljandi skyldur aš svara skašabótum, enda žótt drįtturinn sé ekki honum aš kenna, nema hann hafi įskiliš sér aš vera undan žessari skyldu žeginn, eša telja veršur aš atvik, sem ekki voru žess ešlis, aš seljandi hefši įtt aš hafa žau ķ huga, er kaupin geršust, hafi valdiš žvķ, aš honum var alls eigi aušiš aš efna žaš, sem hann hafši um samiš, og mį til slķkra atvika telja žaš, er svo ber undir, aš allir hlutir af hinni tilteknu tegund eša žeim vöruhóp, er kaup er um gert, hafa af óvišrįšanlegum orsökum farist; svo er og ef styrjöld tekur fyrir efndir, eša ašflutningsbann eša žvķ um lķkt.

25. gr.
     Nś hefir kaup veriš rift og svara ber skašabótum samkvęmt 23. eša 24. gr., og skulu žį skašabęturnar nema žvķ, sem verš hluta af sömu tegund og gęšum sem hinir seldu hlutir er hęrra, žį er afhending įtti fram aš fara, heldur en kaupveršinu nemur, nema sannaš sé, aš meira tjón eša minna hafi af hlotist.

26. gr.
     Nś er afhendingarfrestur śt runninn, en hinn seldi hlutur hefir eigi veriš afhentur, og veršur kaupandi žį, ef hann vill halda fast į kaupinu og eigi rifta žaš, aš svara įn įstęšulausrar tafar fyrirspurn um žetta frį seljanda. Geri hann žaš ekki, missir hann rétt sinn til aš heimta hlutinn sér afhentan. Sama er og ķ verslunarkaupum, žótt hann hafi enga fyrirspurn fengiš, ef hann skżrir ekki frį žvķ innan sennilegs tķma, aš hann ęski aš kaupiš haldist.

27. gr.
     Nś hefir seldur hlutur veriš afhentur eftir aš afhendingarfrestur var lišinn, og veršur kaupandi žess vķs, žį er hluturinn kemur honum ķ hendur, eša af žvķ aš seljandi skżrir honum frį žvķ, aš hluturinn hefir veriš afhentur sķšar en um var samiš, og veršur hann žį aš skżra seljanda frį žvķ žegar ķ staš, ef um verslunarkaup er aš tefla, en ella įn óžarfrar tafar, aš hann ętli sér aš neyta réttar sķns śt af dręttinum. Geri hann žaš ekki, missir hann rétt sinn til aš bera fyrir sig drįttinn. Ętli kaupandi sér aš neyta réttar sķns til aš rifta kaupiš, žį veršur hann aš skżra seljanda frį žvķ įn óžarfrar tafar, ella missir hann žann rétt sinn.


Um drįtt af kaupanda hendi.
28. gr.
     Ef kaupverš er ekki greitt ķ įkvešna tķš, eša kaupandi gerir ekki ķ tęka tķš žį rįšstöfun, sem greišsla kaupveršsins er undir komin, žį mį seljandi gera hvort er hann vill, halda upp į hann kaupinu eša rifta žaš. Sé drįtturinn óverulegur, veršur kaupiš žó ekki rift. Ķ verslunarkaupum er sérhver drįttur talinn verulegur.
     Nś er žaš, sem selt var, žegar komiš ķ vörslur kaupanda, og getur seljandi žį ekki rift kaupiš, nema annašhvort sé, aš įlķta veršur, aš hann hafi įskiliš sér žennan rétt, eša žį kaupandi neitar aš taka viš hlutnum.

29. gr.
     Sé svo um samiš, aš seljandi afhendi smįtt og smįtt, og andvirši skuli greitt viš hverja afhendingu, en svo veršur drįttur į greišslu andviršis, sį, er meta mį verulegan eftir fyrri mįlsgrein 28. gr., žį į seljandi rétt į aš rifta kaupin į öllu žvķ, er sķšar skyldi afhent, nema engin įstęša sé til aš óttast, aš drįttur muni aftur aš höndum bera. Žetta į sér staš, žó aš seljandi geti ekki samkvęmt sķšari hluta 28. gr., rift kaupiš er kemur til žeirrar sendingar, sem andvirši dróst fyrir.

30. gr.
     Nś riftir seljandi kaup samkvęmt žvķ, sem fyrir er męlt ķ 28. eša 29. gr., og į hann žį rétt til skašabóta samkvęmt reglunum ķ 24. gr. Bęturnar skal svo meta aš žęr svari mismuninum į žvķ, hve miklu kaupveršiš er hęrra heldur en verš hins selda į žeim tķma, er drįtturinn varš, nema sannaš verši, aš seljandi hafi meira tjón eša minna af hlotiš.

31. gr.
     Nś er kaupverš ekki greitt, žó aš eindagi sé lišinn, eša kaupandi hefir lįtiš hjį lķša aš gera slķka rįšstöfun, sem um er getiš ķ 28. gr., en hinn seldi hlutur er enn ekki afhentur kaupanda, žį veršur seljandi, ef hann vill halda kaupinu upp į kaupanda, aš svara įn įstęšulausrar tafar fyrirspurn frį kaupanda um žetta. Sé um verslunarkaup aš ręša, skal seljandi, ef hann vill halda kaupinu upp į kaupanda, tilkynna honum žaš innan hęfilegs tķma, enda žótt kaupandi hafi enga fyrirspurn gert um žaš.

32. gr.
     Nś er kaupveršiš greitt of seint eša rįšstöfun sś, sem um er getiš ķ 28. gr., gerš of seint, og veršur seljandi žį, ef hann vill rifta kaupiš af žeirri įstęšu, aš skżra kaupanda frį žvķ žegar ķ staš, ef um verslunarkaup er aš tefla, en annars įn óžarfs drįttar. Geri hann žaš ekki, missir hann rétt sinn til aš rifta kaupin.

33. gr.
     Nś lętur kaupandi hjį lķša aš vitja hins keypta hlutar eša veita honum vištöku į réttum tķma, eša hann er žess valdandi į annan hįtt, aš hluturinn er ekki afhentur ķ hans hendur ķ įkvešna tķš, og skal žį seljandi annast hlutinn į kaupanda kostnaš žar til er drętti žessum lżkur, eša seljandi neytir žess réttar, sem 28. gr. kann aš veita honum til aš rifta kaupiš. Nś er hluturinn sendur og kominn į vištökustaš, og eiga žį fyrirmęli žessi žvķ ašeins viš, aš žar sé einhver, sem fyrir seljanda hönd getur tekiš hlutinn til varšveislu, enda valdi žaš seljanda eigi verulegum kostnaši eša óžęgindum.

34. gr.
     Geti seljandi ekki haldiš įfram aš annast hlutinn, įn verulegs kostnašar eša óžęginda, eša rįšstafi kaupandi honum ekki innan sennilegs tķma eftir aš hann hefir fengiš įskorun um žaš, žį er seljanda rétt aš selja hlutinn fyrir kaupanda reikning; en gera skal hann kaupanda višvart įšur ķ tęka tķš, ef aušiš er. Ef hluturinn er seldur į uppboši, sem auglżst er og haldiš į višunanlegan hįtt, žį getur kaupandi ekki mótmęlt žvķ verši, sem viš söluna fęst. Ef eigi er aušiš aš selja hlutinn, eša žaš er sżnilegt, aš söluveršiš muni eigi hrökkva fyrir sölukostnaši, žį er seljanda rétt aš flytja hlutinn burt, ef hann vill.

35. gr.
     Nś er hlutnum hętt viš brįšum skemmdum eša geymsla hans hefir ķ för meš sér żkjumikinn kostnaš tiltölulega, og er žį seljanda skylt aš selja hann, žó meš žeirri takmörkun, sem leišir af nišurlagi 34. gr.

36. gr.
     Nś hefir drįttur af kaupanda hįlfu valdiš seljanda śtgjöldum til varšveislu hlutarins eša öšrum auknum kostnaši, og į seljandi žį rétt į skašabótum, og getur hann haldiš hlutnum til tryggingar fyrir žeim.

37. gr.
     Ef seldur hlutur er ķ įbyrgš seljanda, en kaupandi hefir gerst žess valdur, aš hluturinn veršur ekki afhentur į réttum tķma, žį flyst įbyrgšin yfir į kaupanda, ef um žį hluti er aš tefla, sem įkvešnir eru eftir tegund, žó ekki fyrr en įkvešnum hlutum hefir veriš af skipt og žeir til teknir handa kaupanda.


Um vöxtu af kaupverši.
38. gr.
     [Um skyldu til aš greiša vexti af kaupveršinu og öšrum greišslum, sem ekki eru greiddar į gjalddaga, fer eftir įkvęšum laga um vexti.]1)

1)L. 33/1987, 1. gr.



Um žaš, er kaupandi getur eigi stašiš ķ skilum.
39. gr.
     Nś veršur kaupandi gjaldžrota eftir aš kaup voru gerš, žį er seljanda rétt aš halda hinum selda hlut, žó aš gjaldfrestur hafi įskilinn veriš, og sé hluturinn sendur frį afhendingarstašnum, žį mį seljandi varna žvķ, aš hann sé afhentur bśinu, uns nęgileg trygging er sett fyrir greišslu kaupveršsins ķ gjalddaga. Ef afhendingartķmi er kominn og bśiš hefir ekki sett slķka tryggingu, žó aš seljandi hafi į žaš skoraš, žį mį hann rifta kaup, ef hann vill.
     Žessum fyrirmęlum skal einnig beita, ef žaš kemur fram viš fjįrnįm eftir aš kaup eru gerš, aš kaupandi hefir eigi efni į aš greiša skuld sķna, eša fjįrhagur hans aš öšru leyti reynist slķkur, aš ętla mį, aš hann geti eigi greitt kaupveršiš, žį er žaš fellur ķ gjalddaga.

40. gr.
     Ef bś kaupanda hefir veriš tekiš til gjaldžrotaskipta, en hvorki er kominn sį tķmi, er seldan hlut įtti aš afhenda, eša gjalddagi kaupveršsins, žį getur seljandi skoraš į bśiš aš lżsa yfir žvķ, hvort žaš vill ganga ķ kaupin, og lżsi bśiš žį ekki yfir žvķ svo fljótt sem aušiš er og ķ sķšasta lagi innan fjögra vikna eša žį į afhendingardegi eša gjalddaga, ef žaš tķmamark ber fyrr aš höndum, aš žaš vilji ķ kaupiš ganga, žį mį seljandi rifta kaupiš.

41. gr.
     Hafi hinn seldi hlutur veriš afhentur žrotabśinu eftir aš bśiš var framselt til gjaldžrotamešferšar, en kaupveršiš er eigi greitt, į seljandi rétt į aš heimta hlut sinn aftur, nema bśiš lżsi yfir žvķ, aš žaš vilji ķ kaupiš ganga, enda greiši žį kaupveršiš eša setji tryggingu fyrir greišslu žess ķ gjalddaga, ef krafist er. Hafi bśiš lįtiš hlutinn af hendi eša į annan hįtt rįšstafaš honum žannig fyrir sinn reikning, aš eigi er aušiš aš skila hlutnum aftur ķ verulega óbreyttu įstandi, žį er seljanda rétt aš lķta svo į, sem bśiš hafi gengiš ķ kaupiš.


Um žaš er seldum hlut er įfįtt.
42. gr.
     Nś er įkvešinn hlutur seldur, og er honum įfįtt eša galli į honum, žį mį kaupandi rifta kaupin eša heimta afslįtt af kaupverši aš tiltölu. Ef gallinn veršur aš teljast óverulegur, getur kaupandi ekki riftaš kaupiš, nema seljandi hafi svik ķ frammi haft.
     Nś skortir hluti, žį er kaup geršust, einhverja žį kosti, er ętla mį aš įskildir vęru, eša žaš, sem hlutnum er įfįtt, hefir gerst fyrir vanrękt seljanda eftir aš kaup voru gerš eša seljandi hefir haft svik ķ frammi, og getur žį kaupandi krafist skašabóta.

43. gr.
     Ef um žį hluti er aš tefla, sem tilteknir eru eftir tegund, og žeir reynast gallašir, žį er žeim er skilaš, getur kaupandi rift kaupiš eša heimtaš ašra hluti ógallaša ķ hinna staš, eša heimtaš tiltölulegan afslįtt af kaupverši.
     Ef telja veršur žaš óverulegt, sem aš hlutunum er, žį veršur ekki kaup rift né annarra hluta krafist ķ stašinn, nema seljandi hafi haft svik ķ frammi eša vitaš um žaš, sem įfįtt var, svo tķmanlega, aš hann hefši getaš śtvegaš ašra hluti ógallaša įn ósanngjarns kostnašar.
     Enda žótt seljanda sé ekki um aš kenna žaš, sem aš söluhlutnum er, žį er hann žó skyldur aš greiša skašabętur, žó svo, aš fara skal eftir fyrirmęlum 24. gr., eftir žvķ sem viš į.

44. gr.
     Nś skal śr žvķ skera, hvort söluhlut sé įfįtt, og veršur žį aš miša viš žaš tķmamark, er hluturinn fluttist yfir ķ įbyrgš kaupanda, nema žvķ ašeins, aš vanhiršu seljanda sé um aš kenna žaš, sem įfįtt er.

45. gr.
     Nś er kaup rift sakir žess, aš söluhlut er įfįtt, og skal žį einnig fara eftir fyrirmęlum 25. gr., er skašabętur eru įkvešnar.

46. gr.
     Hafi svo veriš um samiš, aš seljandi afhendi hina seldu muni smįtt og smįtt, og reynist einni sérstakri afhendingu įfįtt, žį getur kaupandi samkvęmt 42. og 43. gr. ašeins rift kaup aš žvķ, er til žessarar afhendingar kemur. Žó getur hann einnig rift kaup į žvķ, sem eftir er aš afhenda, ef viš mį bśast, aš žeim muni einnig įfįtt verša; og hann getur jafnvel rift allt kaupiš, ef atvik liggja svo til ķ sambandi afhendinganna hverrar viš ašra.

47. gr.
     Hafi kaupandi rannsakaš söluhlutinn įšur en kaup geršust eša lįtiš fyrirfarast įn sennilegrar įstęšu aš rannsaka hlutinn, žó aš seljandi skoraši į hann um žaš, eša honum var fęri į gefiš aš rannsaka sżnishorn af söluhlutnum įšur en kaup geršust, getur hann ekki boriš fyrir sig neina žį galla į söluhlutnum, sem hann hefši įtt aš sjį viš žį rannsókn, nema seljandi hafi haft svik ķ frammi.

48. gr.
     Ef hlutur er seldur į uppboši getur kaupandi ekki boriš fyrir sig neinn galla į hlutnum, nema hluturinn svari ekki til žess heitis, er hann var auškenndur meš viš söluna, eša seljandi hafi haft svik ķ frammi. Žessi įkvęši gilda žó ekki žį er kaupmašur selur varning sinn į uppboši.

49. gr.
     Nś bżšst seljandi til aš bęta śr göllum, sem eru į seldum hlut, eša lįta annan hlut ógallašan koma ķ hans staš, og veršur kaupandi žį aš sętta sig viš žaš, ef žaš veršur gert įšur en sį frestur er śti, sem hann var skyldur til aš bķša afhendingar (sbr. 21. gr.), enda sé žaš augljóst, aš hann hafi engan kostnaš eša óhagręši af žessu.
     Žessi fyrirmęli hafa engin įhrif į rétt kaupanda til skašabóta.

50. gr.
     Fyrirmęli laga žessara um galla į söluhlut eiga einnig viš aš sķnu leyti žį er mergš, stęrš eša žungi žess, sem selt var, er minni en įskiliš er, ef kaupandi mį ganga aš žvķ vķsu, aš ętlast sé til aš žaš, sem afhent er, séu fullar efndir žess, sem um var samiš. Žį er žannig stendur į, getur kaupandi ekki samkvęmt 43. gr. krafist annarra hluta ķ staš žeirra, sem afhentir voru, en ķ staš žess getur hann heimtaš, aš sér sé afhent žaš, sem upp į vantar, hvort sem žetta er meiri eša minni hluti žess, sem afhenda įtti.

51. gr.
     Sé um verslunarkaup aš tefla, og sé söluhluturinn afhentur og kominn kaupanda ķ hendur eša sżnishorn, sem um var samiš, er komiš honum ķ hendur, žį er hann skyldur til aš rannsaka hlutinn svo sem góš verslunartķska heimtar. Eigi aš senda hlutinn śr einum staš ķ annan, er kaupandi žó ekki skyldur aš rannsaka hann fyrri en hluturinn er žangaš kominn, sem hann į aš fara og kaupanda hefir veriš geršur kostur į aš veita honum vištöku į žann hįtt, aš honum hefši veriš skylt aš annast hlutinn samkvęmt 56. gr.

52. gr.
     Komi žaš ķ ljós, aš söluhlut er įbótavant og kaupandi vill bera žaš fyrir sig, žį skal hann skżra seljanda frį žvķ žegar ķ staš, ef um verslunarkaup er aš tefla, en ella įn įstęšulauss drįttar. Nś hefir kaupandi oršiš žess var, aš hlutnum var įfįtt eša hann hefši įtt aš verša žess var, og skżrir hann eigi seljanda frį, svo sem hér er fyrir męlt, žį getur hann eigi sķšar boriš žaš fyrir sig, aš hlutnum hafi įfįtt veriš.
     Ef kaupandi vill rifta kaup eša krefjast višbótar eša nżrra hluta ķ staš žeirra, sem hann hefir fengiš, skal hann skżra seljanda frį žvķ įn įstęšulauss drįttar; ella missi hann rétt sinn til žess aš hafna hlutnum eša krefjast višbótar.

53. gr.
     Įkvęši 52. gr. um žaš, aš kaupandi missi rétt sinn til žess aš bera fyrir sig, aš söluhlut hafi įfįtt veriš, gilda žó ekki, ef seljandi hefir haft svik ķ frammi eša sżnt af sér vķtaverša vanhiršu, sem hefir ķ för meš sér talsvert tjón fyrir kaupanda.

54. gr.
     Nś er įr lišiš frį žvķ er kaupandi fékk söluhlut ķ hendur og hann hefir ekki skżrt seljanda frį, aš hann ętli aš bera fyrir sig, aš söluhlutnum hafi įbótavant veriš, og getur hann žį eigi sķšar komiš fram meš neina kröfu af žvķ tilefni, nema seljandi hafi skuldbundiš sig til aš įbyrgjast hlutinn lengri tķma, eša haft svik ķ frammi.


Fyrirmęli um žaš, er sölumunum er neitaš vištöku, og um rifting kaupa.
55. gr.
     Hafi kaupandi fengiš hlut ķ hendur, žann er hann vill neita vištöku, žį er hann skyldur aš annast um hlutinn, en krafiš getur hann seljanda endurgjalds į žeim kostnaši, er af žessu leišir. Fyrirmęli 34. og 35. gr. eiga viš um žetta eftir žvķ sem į stendur.

56. gr.
     Nś hefir hluturinn veriš sendur svo, aš kaupandi į kost į aš taka hann til varšveislu į stašnum, sem hann įtti til aš fara, en hann vill synja honum vištöku, og er hann žó skyldugur aš taka viš honum til varšveislu į kostnaš seljanda.
     Žetta į žó ekki viš, ef seljandi er sjįlfur į vištökustašnum eša žar er handhafi farmskķrteinis eša annar sį, er fyrir seljanda hönd getur annast um hlutinn. Sama er og ef kaupandi getur ekki fengiš hlutinn ķ sķnar vörslur įn žess aš greiša andvirši hans eša baka sér annan verulegan kostnaš eša óžęgindi.
     Hafi kaupandi tekiš hlutinn ķ sķnar vörslur, eiga viš fyrirmęlin ķ nęstu grein hér į undan.

57. gr.
     Sé kaup rift, į seljandi ekki rétt į aš fį hlutinn aftur, nema hann skili aftur žvķ, er hann hefir fengiš af andvirši hans, og kaupandi į ekki rétt į aš fį andvirši endurgreitt, nema hann skili aftur žvķ, er hann hafši viš tekiš, ķ sama įstandi og mergš eša stęrš aš öllu verulegu, sem žaš var ķ, er hann tók viš žvķ.
     Nś riftir kaupandi kaup eša krefst skipta į hlutnum, og į hann žį rétt į aš halda žeim hlut, er hann hefir fengiš, žar til er seljandi svarar skašabótum žeim, er honum ber, eša setur nęgilega trygging fyrir žeim.

58. gr.
     Jafnvel žótt hluturinn sé forgöršum farinn eša breyttur, getur kaupandi žó rift kaupiš žrįtt fyrir įkvęšin ķ nęstu grein hér į undan, ef žaš, aš hluturinn fór forgöršum eša breyttist, er ósjįlfrįšri tilviljun aš kenna eša įsigkomulagi hlutarins sjįlfs eša rįšstöfunum, sem naušsynlegar voru til aš rannsaka hann, eša voru geršar įšur en žaš kom ķ ljós eša hefši įtt aš koma ķ ljós, aš hlutnum var svo įbótavant, aš af žvķ leiddi rétt til aš rifta kaupin.

Um vanheimild.
59. gr.
     Nś kemur žaš fram, aš söluhlutur var annars manns eign en seljanda, žį er kaupin geršust, og getur žį kaupandi krafist skašabóta af seljanda, og žaš žótt seljandi hafi eigi betur vitaš en aš hann ętti hlutinn. Ef kaupandi hafši fullan grun eša vitneskju um vanheimild seljanda, žį er kaupin geršust, žį į hann engan rétt til skašabóta.


Um kaup til reynslu.
60. gr.
     Ef hlutur er keyptur til reynslu eša meš žvķ skilyrši, aš kaupandi megi skoša hlutinn įšur en kaupiš er fullgert, og hluturinn hefir veriš afhentur, žį er kaupandi žó bundinn viš kaupin, nema hann skżri seljanda frį innan tiltekins tķma, eša innan hęfilegs frests, ef enginn tķmi er fastįkvešinn, aš hann vilji eigi hlutinn hafa.
     Mešan hluturinn er hjį kaupanda til reynslu eša skošunar, er hann ķ įbyrgš kaupanda.


Um tilkynningar eftir lögum žessum.
61. gr.
     Ef slķk tilkynning frį kaupanda, sem um getur ķ 6., 26., 27., 52. og 54. gr., er afhent til flutnings meš ritsķma eša pósti eša meš öšrum žeim flutningstękjum, sem gilt žykir aš nota, missir tilkynnandi engan rétt viš žaš, aš tilkynningunni seinkar eša hśn kemur eigi til skila.
     Hiš sama gildir um tilkynningar frį seljanda, sem um er rętt ķ 31. og 32. gr.

Um žżšingu żmissa söluskilyrša.
62. gr.
     Ef varningur er seldur „frķtt į skipsfjöl“ (fob.) į tilteknum staš, veršur kaupandi aš śtvega skip eša rśm ķ skipi til aš flytja varninginn žašan.
     Seljandi į aš annast um og kosta flutning varningsins til hlešslustašarins og gera žęr rįšstafanir um flutning varningsins į skip, er farmsendanda er skylt aš gera, eftir žvķ sem lög įskilja į žeim staš eša venja er til.
     Nś er varningur kominn į skipsfjöl, og er hann žį śr įbyrgš seljanda.
     Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, sem hann var ķ į žeirri stund, er hann fór śr įbyrgš seljanda. Sama er um mergš, žyngd og stęrš žess varnings, er seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
     Žó kaupandi hafi skip til taks eša skiprśm til aš taka viš varningnum, leišir ekki af žvķ, aš kaupandi sé skyldur til aš rannsaka varninginn fyrri en hann er kominn į vištökustaš; ekki hamlar žetta heldur seljanda frį aš neyta žess réttar, sem honum er įskilinn ķ 15., 28. og 39. gr.
     Kaupandi er skyldur aš greiša andvirši gegn móttöku farmskķrteinis samkvęmt žvķ, sem įkvešiš er ķ 71. gr., žó aš ekki sé svo sérstaklega um samiš.

63. gr.
     Ef varningur er seldur „flutningsfrķtt“ (Cost and freight, c & f, cf) skal seljandi annast og kosta sending hans til vištökustašar.
     Nś er varningur afhentur flutningsmanni eša honum komiš į skipsfjöl samkvęmt fyrirmęlum 10. gr., og er hann śr žvķ ķ įbyrgš kaupanda.
     Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, er hann var ķ į žeirri stund, er hann fór śr įbyrgš seljanda. Sama er um mergš, žyngd eša stęrš žess varnings, sem seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
     Žó aš ekki sé sérstaklega svo um samiš, er kaupandi skyldur til aš greiša andvirši gegn móttöku farmskķrteinis samkvęmt žvķ sem įkvešiš er ķ 71. gr.
     Žótt andvirši sé ekki ķ gjalddaga komiš, žį er varningur kemur til vištökustašarins, er kaupandi žó skyldur til aš greiša žaš flutningsgjald, er seljandi hefir eigi greitt, en draga mį hann žaš frį kaupveršinu, įn žess aš reikna sér žó vöxtu af žvķ.

64. gr.
     Nś er varningur seldur „cif“ (cost, insurance, freight) eša „caf“ (coūt, assurance, fret), og gilda žį fyrirmęlin ķ nęstu grein į undan.
     Auk žess į seljandi aš annast venjulega vįtrygging fyrir kaupanda hönd fyrir žann hluta sendingar, sem hann ber ekki sjįlfur įbyrgš į. Lįti seljandi hjį lķša aš vįtryggja žannig varninginn, enda sé kaup eigi fyrir žį skuld rift, žį getur kaupandi heimtaš bętur fyrir žaš tjón, er hann kynni aš hafa bešiš af vanhiršu seljanda, eša hann getur sjįlfur vįtryggt varninginn og dregiš žann kostnaš frį andvirši varningsins.

65. gr.
     Nś er varningur seldur, „afhentur“ eša „frķtt“ (franko) į tiltekinn staš, og telst hann žį ekki afhentur fyrr en hann er į žann staš kominn. Seljandi į žį aš annast um og kosta sending varnings žangaš, og ber hann įbyrgš į honum mešan į sendingunni stendur.
     Žį er um žaš skal dęma, hvort varningi sé įbótavant, skal dęma eftir įstandi žvķ, er hann var ķ į žeirri stund, er hann kom til skila. Sama er um mergš, žyngd eša stęrš žess varnings, er seldur er eftir tölu, žunga eša mįli.
     Sé oršiš „afhent“ notaš ķ sambandi viš „flutningsfrķtt“, „c og f“, „cf“, „cif“ eša „caf“, žį hefir merking oršsins „afhent“ engin įhrif į téš söluskilyrši.

66. gr.
     Ef varningur er keyptur meš žeim įkvęšum, er gefa nokkurt svigrśm um mergš hans, žyngd eša stęrš, t.d. „cirka“, „frį — til“ eša žvķ um lķkt, žį veitir žaš seljanda frjįlst um aš kjósa innan žeirra takmarka, nema žaš sé ljóst af atvikum, aš svigrśmiš sé ętlaš kaupanda til hagsmuna.
     Ef oršiš „cirka“ er notaš eša „hér um bil“, žį er svigrśmiš 10% fyrir ofan eša nešan, ef um heilan farm er aš tefla, en 5% ella.

67. gr.
     Nś er seldur „farmur“, og mį seljandi žį ekki senda annan varning meš sama skipi. Geri hann žaš engu aš sķšur og kaupandi hafi óhagręši af, getur kaupandi rift kaup. Hvort sem kaupandi riftir kaup eša ekki, į hann rétt į skašabótum.

68. gr.
     Ef svo er til skiliš, aš varning skuli afhenda eša viš honum taka „ķ byrjun“ („primo“), „ķ mišju“ („medio“) eša „ķ lok“ („ultimo“) mįnašar, er žaš aš skilja eftir žvķ sem į stendur, um fyrsta til tķunda, ellefta til tuttugasta, eša tuttugasta og fyrsta til sķšasta dags ķ mįnušinum.
     Žį er veršskjöl eru seld, merkir „primo“ fyrsta virkan dag ķ mįnuši, „medio“ fimmtįnda dag ķ mįnuši, eša nęsta virkan dag į eftir, ef sį dagur er heilagur, „ultimo“ sķšasta virkan dag ķ mįnuši.

69. gr.
     Hafi seljandi skuldbundiš sig til aš senda frį sér varning į įkvešnum fresti, skal svo įlķta, aš varan hafi afhent veriš į réttum tķma, ef henni hefir veriš komiš į skipsfjöl eša önnur žau flutningstęki, er viš henni skyldu taka, įšur en sį frestur er lišinn.
     Sé farmskķrteini gert um sendinguna og beri žaš ekki meš sér, aš varan hafi afhent veriš į réttum tķma, getur kaupandi hafnaš vörunni.

70. gr.
     Ef įskilin er „borgun śt ķ hönd“, er kaupandi skyldur aš greiša andviršiš jafnframt og söluhluturinn er bošinn honum til umrįša (sbr. 14. og 15. gr.).

71. gr.
     Hafi kaupandi skuldbundiš sig til aš greiša andviršiš viš móttöku farmskķrteinis, eša til aš samžykkja vķxil jafnframt og honum er afhent farmskķrteini, mį hann ekki neita greišslu eša samžykki fyrir žaš, aš varningurinn sé ekki enn til skila kominn eša aš hann hafi ekki haft fęri į aš rannsaka hann.
     Žį er greišslu er krafist eša vķxilsamžykkis gegn afhendingu farmskķrteinis, veršur kaupandi aš hafa fengiš ķ hendur reikning yfir varninginn, og hafi seljandi skuldbundiš sig til aš vįtryggja varninginn, veršur vįtryggingarskķrteini aš fylgja farmskķrteini.
     Žaš, sem hér er męlt, į einnig viš, žegar kaupandi hefir skuldbundiš sig til aš greiša andviršiš viš móttöku slķks farmbréfs, sem um er getiš ķ 16. gr.